Dün Ataköy Yunus Emre Kültür Merkezi'de "Medeni Hali: Kadın" isimli oyuna gittim. Bir erkek olarak "ne işin vardı olm öyle bir oyunda" derseniz hanım merak edince beraber gittik. Oyunu özetlemek gerekirse 8 tane kadının hayatındaki "kendine göre" dertlerini izliyoruz. Ara ara güldürse de genel olarak bunaltıcı bir deneyimdi. Özellikle önlerde oturursanız bir sağa bir sola devamlı kafanızı çevirmekten boynunuzu ağrıtabilirsiniz. Sahne geçişlerindeki iğrenç müziği nasıl yapmışlar anlayamadım, rahatsız edici seslerden oluşan o kısa şeye uyuz oldum.
Çok şükür ki 1 saat sürdü de daha fazla daralmadan çıktım. Zaten bir tane kadın ve dertleri ile uğraşmam yeterince kasıyorken (:D) ek olarak 8 kadının derdini dinlemek çok sıkıcı geldi. Ayrıca hepsi ağlıyor hiçbir çözüm üretmiyor kardeşim, hep standart kadın bakış açısı iyi anlatılmış. Evli olan da evlenmek isteyen de, çocuk isteyen de çocuğu olan da içinde bulunduğu durumda ağlıyor da ağlıyor. Bu tespit aslında çok gerçekçi. Çocuğu olan kendine zamanı olmadığına ağlıyor, çocuk sahibi olacak olan kadın "ay nasıl bakacağım" diye ağlıyor vs. vs. Oyunun hedef kitlesi 30lu yaşlarındaki bekar kadınlar, bu da salonun %80'inin böyle olmasını açıklıyor.
Ek olarak tiyatroya bile içki içip gelerek leş gibi içki kokusu ile etrafını rahatsız edenlere de "oha be kardeşim" diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder